Në një kujtim për Prek Lekunden- nga Bep Shiroka

“Tani dua te kujtoj edhe dicka te dhimbshme, vazhdoi me tej biseden Bepi. Shfaqjen e fundit e kam dhene me Prengen ne Hidrocentralin e Vaut te Dejesit. Ishte drama “Fisheku ne paje” i shkrimtarit Fadil Kraja. Une dhe Prenga dolem te fundit nga skena. Bente ftohte. Po zhvishesha, kur me thote: “Bep, nuk jam mire! Te lutem bej perpjekje me e ndale autobusin. Sa te vij dhe une”. (Te tjeret kishin kaluar).
Ashtu sic vrapova, ashtu edhe u ktheva. I them: “Preng, autobusi ka ikur. Po interesohem se mos te gjej ndonje makine rasti”. “Me thote: “Bep, mos u shqeteso! Nuk mund te vij. Sonte jam pa qejf. Gjendja sikur me eshte renduar. Po fle te nje shoku im ketu, te poeti Fejzi Gushta. Kam shprese se kjo gjendje do te me kaloje shpejt”.
Ashtu e lame. Une shkova me nje makine rasti qe gjeta papritur, pa e ditur dhe as qe me shkonte ne mend, se ky do te ishte takimi i fundit.
Te nesermen dola ne teater. Rruges pashe se po hiqej reklama e shfaqjes qe do te jepej ne mbremje ne qytet. Pyes punetorin: “Pse po e heq?!” Ai m’u pergjigj: “Po e heq se Preng Lekunda eshte semure rende. E kane sjelle urgjentisht nga Vaudejesi”.
U shqetesova. Sapo mberritem ne teater, ra zilja e telefonit. Zeri me lajmeronte tere dhimbje e trishtim: “Preng Lekunda vdiq!” U trondita. Dhe menjehere mendova se, vdiq shume heret. Vdiq heret, se do te bente pune edhe me te bukura ne teater.

Fragment nga shkrimi i Xhahid Bushatit
4 maj 2010